Beste allemaal,

Op dit moment ben ik op de terugweg naar Nederland, bennu in Johannesburg. De tijd met Afrikaanse avonturen is omgevlogen! Vanmorgen ben ik weer vertrokken uit Matola, onder begeleiding van 3 kinderen en Dora, een Mozambiquaanse vrijwilligster in het kindertehuis. Ze spreekt Engels dus ik kon met haar regelmatig over van alles en nog wat kletsen. Ze heeft voor me gezongen in het busje naar het vliegveld toe.. kippevel. Ik ga ze missen, die Mozambiquanen met hun bijzondere cultuur.

Waarmee waren we de afgelopen 2,5 weken zoet in het kindertehuis? Spelen met de kinderen, uitzoeken van dozenklerenspeelgoed/.. uit oa Europa(ik geef geen oude rommel -meer- aan een goed doel..). Veel kon direct door naar de container. I was shocked! Verder pleisters plakken, boodschappen doen, avondjes met verschillende leeftijdsgroepen organiseren, kleurplaten ontwerpen. Kerstcadeautjes klaarmaken, brieven voor Nederlandse sponsoren klaarmaken, kerst cadeautjes voor het personeel versieren. En natuurlijk emmers water halen om te douchen, af te wassen en kleren schoon te maken.

De tijd in Mozambique was een echt Afrikaans avontuur met het rijden van een busje door het holst van de nacht, aan en uitgaan van electriciteit, verrast worden door een lopende kraan, dans, muziek en mango's in overvloed. De kinderen kregen zelfsbultjes door het OVERvloedige eten van deze vrucht. Drinken uit dezelfde kop, dagelijks rijst (vaak met bonen) niet vies zijn van een beetje vuil of'geurtjes'..Het heeft ook z'n charme. De kinderen in het tehuis hebben in veel gevallen geen ouders meer en de helft is afhankelijk van medicijnen tegen AIDS hiv. In de tijd dat ik bij Arco Iris ministries was heb ik niet meegemaakt dat een kind hier erg veel hinder van had. Controle's zijn onmisbaar, wekelijks 4 a 5 uur uit bed om naar het grote ziekenhuis in Maputo te gaan. Ze gedragen zich als broertjes en zusjes, lachen en huilen, vechten en spelen samen. Dus ook ondeugende streken heb ik nog al eens in het Nederlands vermaand. (Engels spreken ze toch ook niet dus dan is NL net zo handig.:p) Ik heb zeer veel bewondering voor Corrie die dit werk inmiddels al 15 jaar doet en de cultuur voor een groot deel eigen heeft gemaakt. Alle ondersteuning is welkom, met name gebed, om vol te houden, de juiste keuzes te maken en met wijsheid alle mensen die dagelijks aankloppen te antwoorden of helpen. Praise be to God, Hij kent elke persoon met zijn/haar eigen verhaal. Hij kent ook de oplossing. Gelukkig maar. Ik ben blij dat ik alle verhalen in Zijn handen kan leggen en het weer los mag laten.

Voor het komende jaar is mijn plek er weer in Nederland, als juf in Den Haag. Wat de toekomst brengt; God knows. Ik wens jullie allemaal (alvast) Feliz Natal (blijde kerst) en een heel gelukkig, gezond 2016 toe!

Ik moet gaan, over 3 uur vertrekt het vliegtuig naar Istanbul en dan door naar Amsterdam.. Mam, no worries, I'm coming!

- dank voor Gods leiding en bescherming over de afgelopen 3,5 maanden. Ook voor de geestelijke/mentale ondersteuning door jullie heen!

- bid voor Corrie Ockhuysen die als enige Nederlandse het kindertehuis leidt. Voor de kinderen die het schooljaar over moeten doen en voor het ervaren van Gods vader en tegelijk moederliefde voor elk kind afzonderlijk!